Bezuinigen voor Suriname

De verhuizing is (gelukkig) helemaal achter de rug dus kan ik me nu weer richten op de leuke dingen in het leven, reizen! Dit jaar gaat de reis naar Suriname. Op 14 juni vertrek ik om 4 weken later op 13 juli weer terug te komen.

Ik woon inmiddels alweer een paar maandjes alleen en het bevalt me prima. Het enige wat ik merk is dat ik niet meer rustig thuis neer kan ploffen na een dag werken en dat het huis zich niet zelf opruimt. Verder is het me opgevallen dat je echt voor alles moet betalen. Je kan de plee nog niet doorspoelen of het kost je alweer geld! Omdat door de verhuizing en een kapotte auto het geld snel werd uitgegeven besloot ik dat het tijd was voor wat drastische bezuinigingsmaatregelen.Onder het motto dat ik maar 2 dingen nodig heb (voedsel en benzine) hoopte ik een hoop geld te besparen. Zelfs de winegums tijdens de radio-uurtjes op zaterdag heb ik tijdelijk wegbezuiningd. Ook kwam ik erachter dat werken een zeer goed bezuiningsmiddel is. Als je werkt geef je geen geld uit, sterker nog je verdient geld! Dus heb ik me de afgelopen maanden helemaal de pleures gewerkt en zijn vrije dagen zéér schaars geworden.Mijn bezuinigingsplannetje viel vorige week een beetje in het water toen ik plotseling besloot een nieuwe fotocamera te kopen en een aantal planten zodat het wat minder kaal werd thuis. Ook heb ik maar besloten dat de winegums toch eigenlijk ook bijdragen aan mijn levensgeluk dus die worden ook weer gekocht iedere zaterdag.

Dit jaar gaat de reis dus naar Suriname. Het duurde eventjes voordat ik er helemaal uit was waar ik naar toe wou en zijn er weer een aantal landen geweest die ook hoog op de verlanglijst stonden. Nepal bijvoorbeeld om Anoek weer is op te zoeken, Tanzania heb ik ook een tijd op het oog gehad net als China en Ghana. Alleen was het niet zo slim om Ricky (Mr Teacher), mijn Ghanese buddy in te lichten over de plannen om naar Ghana te komen want dat zorgde weer voor een vloedgolf aan telefoontjes vanuit Ghana. Maar omdat ik toch wel graag een land wou waar ik nog niet eerder geweest was werd het uiteindelijk Suriname. Vooral het regenwoud in Suriname lijkt me waanzinning en als ik de verhalen over het binnenland zo hoor dan denk ik dat ik wel weer 4 mooie weken tegemoet ga.
Wat ik precies ga doen in Suriname is echt nog een groot raadsel. Via een reisforum heb ik iemand ontmoet die ongeveer rond dezelfde tijd in Suriname is als ik dus als het een beetje klikt kunnen we samen wat tripjes maken. Suriname is qua reizen wat lastiger dan India en Ghana. Suriname bestaat namelijk voor ruim 80% uit bos! Dit betekend dus dat je niet overal zelfstandig heen kan reizen en soms dus via bureau's georganiseerde trips moet boeken. Het kan dus ook zijn dat ik een aantal van die georganiseerde reisjes ga doen en tussendoor telkens wat dagen in Paramaribo verblijf. Wat ook nog een optie is, is dat ik me bij een of ander vrijwilligersproject laat dumpen en daar rond blijf hangen. Al met al heb ik dus geen flauw idee wat ik in de 4 weken Suriname ga doen en ga zien.
Op 14 juni vlieg ik in ieder geval en precies 4 weken later vlieg ik weer terug. Ik heb via internet (lang leve internet) al wel een guesthouse geboekt en geregeld dat een mannetje van het guesthouse mij bij het vliegveld voor weinig oppikt.

Een verre reis betekend ook weer een visum aanvragen en ingeënt worden tegen enge ziektes en malaria pillen.
Vorige week ben ik een dagje naar Amsterdam geweest om het visum voor Suriname aan te vragen. Voor India en Ghana moest ik naar Den Haag voor een visum maar het consulaat van Suriname had een mooi plekje gevonden in Amsterdam-zuid. Ik zat in de trein met een aparte groep mensen die deze dag hadden uitgekozen om naar het strand te gaan. Eenmaal in Amsterdam-zuid met de tram naar de plek waar ik moest zijn. Ik heb nog nooit zo makkelijk mijn bestemming gevonden al lag het consulaat wel wat vreemd tussen een school en een aantal grote villa's.
Toen ik binnenkwam kon ik een nummer trekken. Ik had nr 63 en aangezien ze als bij 60 waren had ik goede hoop dat alles wel snel zou gaan. Helaas besloot de help-mevrouw na nummer 61 dat het tijd was om te gaan luchen en moest ik toch nog een tijd wachten. De visum-aanvraag procedure ging in 3 stappen.
Stap 1: Alle formulieren, paspoort en pasfoto inleveren en wachten.
Stap 2: Betalen, betalen (gelukkig kon je hier wel pinnen) en daarna wachten
Stap 3: Gegevens controleren en je paspoort met visum weer in ontvangst nemen!
Wel grappig dat op het stempeltje in mijn paspoort staat dat het visum 28 euro kost terwijl iedereen toch echt 36 euro moest betalen.
Het heeft wel eens langer geduurd, dit keer is heeft het hele aanvragen me een uurtje of 3 gekost.
Blij dat het wachten over was vertrok ik weer terug naar Deventer. In Amersvoort moest ik overstappen en bleek er een probleempje met de trein te zijn waardoor ik ook daar een klein uurtje moest wachten.
Maar goed ik heb weer een mooi stempeltje in m'n paspoort!

Vandaag ben ik langs de GGD geweest voor prikken en pillen. Prikken had ik niet nodig, voor Ghana ben ik destijds helemaal platgeprikt en dat is nog steeds voldoende. Volgend jaar loop ik weer kans op buiktyfus dus mag ik dan weer prikken halen. Malariapillen heb ik wel weer nodig. De malaria muggen stoppen bij Paramaribo maar als je buiten Paramaribo gaat reizen prikken ze je graag. Dit jaar heb ik een recept gekregen voor Mallarone. Een dure, want elke pil kost 3 euro!! Puur geld dus wat je inslikt! Ik hoop dat de vrienden van Interpolis een groot deel van die pillen gaan vergoeden.
Nog iets langer dan 2 weken heb ik te gaan voordat ik het vliegtuig weer instap. Tijd genoeg dus om de backpack weer uit de kast te halen en vol te proppen met spullen die ik nodig heb. Over het algemeen kom ik er elk jaar weer achter dat je echt niet veel nodig hebt, dus mijn backpack wordt elk jaar weer iets minder zwaar.
Over een paar weekjes dus het eerste berichtje uit Suriname!