Welkom in Accra

DE VLIEGREIS:
De laatste dagen voor de reis naar Ghana waren erg vreemd. Het was erg onwerkelijk om eraan te denken dat je straks 10 weken in een vreemd land bent en je nog geen idee hebt wat je gaat overkomen. Op vrijdag vertrokken we dan naar schiphol. Het was een hoop gedoe om alles in de backpack en rugzak te proppen maar uiteindelijk is het gelukt. Ik had een hoes gekocht voor de backpack om ervoor te zorgen dat die niet ergens achter blijft haken, maar deze ging stuk zodra ik de backpack oppakte. Zo zwaar was die toch ook weer niet.. Gelukkig konden we hem maken. Een maal op het vliegveld was het moeilijk om afscheid te nemen. Daar stond ik dan ineens, net langs de douane met een paar grote tassen. Toen ik bij de plek was waar we moesten instappen ben ik gaan zitten en heb een tijdje met een Amerikaanse vrouw gepraat die een heel verhaal vertelde over haar vakantie. Het merendeel ging compleet langs me heen maar ze vond het erg knap wat ging doen. Zodra we opstegen was het klote gevoel van afscheid nemen weg. We zaten in de 1ste klas naar Londen dus dat was erg lekker. In het vliegtuig naar Accra zaten we wel in kleine stoeltjes. Dit was eigenlijk de eerste kennismaking met de Ghanezen. Een aantal Ghanezen hadden het inchecken niet helemaal begrepen en probeerde hun koffer als handbagage mee te nemen. Ook was er een Ghanese vrouw die graag wou gaan slapen in het vliegtuig, maar een engelse vrouw achter haar was aan het eten. Die probeerde de Ghanees te vragen of ze niet even kon wachten. Hierop werd de Ghanese vrouw boos en heeft de rest van de vliegreis lopen mopperen. Toen we uit het vliegtuig kwamen zagen we al snel de mensen van Syto. We maakten kennis met een Zweed genaamd Hendrik en toen we in het hotel waren bleek er ook een duitser te zijn, Melanie. We hebben een kamer met airco en een douche waar haast geen water uitkomt. De kamer is klein maar goed te doen.

DE EERSTE DAGEN:
Eigenlijk is er ontzettend veel te vertellen en zou ik niet weten waar ik moet beginnen. We hebben in ieder geval eerst een aantal introductie dagen en we worden vrijdag naar het gastgezin gebracht. Op maandag kregen we wat informatie over het land en de cultuur. Daarna in een tro tro naar het strand. Ik had veel over tro tro's gehoord. Toch viel het best mee. Het zijn gewoon kleine busjes die helemaal vol gepropt worden met mensen.
Op het strand gingen we zitten en we hebben de rest van de dag weinig gedaan. De mensen hier zijn erg vriendelijk, maar spreken wat vreemd engels. Het is moeilijk om te verstaan. Ze willen alles voor je doen. We hebben om een SIM kaart gevraagd en dat was geen probleem. 's Avonds kwam die hem brengen, hij had het speciaal voor ons gekocht. Het ding werkte alleen niet. Maar hij had er wel voor betaald dus wij moesten hem betalen. Beetje jammer. Je krijgt overigens een hele hoop geld wat vervolgens niets waard is. 1 euro is hier ongeveer 10.000 cedi.

Vandaag zijn we door de stad Accra geweest. Door een markt heen gelopen waar echt iedereen alles verkoopt. We worden door veel mensen en vooral kinderen aangegaapt. Ik moest erg opletten want de guide liep erg snel en het leek me geen handige plek om verdwaald te raken. Daarna gingen we naar een huis / hut waar een aantal mensen op drums begonnen te spelen. Het was erg gaaf om te zien en te horen. Toen ik een aantal minuten later achter me keek zag ik dat er zeker zo'n 30 mensen voor de "deur" stonden te kijken.
Gisteravond hoorde we ook plotseling dat er nog wat vrijwilligers bijkwamen. Er zijn 4 engelsen bij gekomen. De 2 jongens moesten bij Hendrik en mij op de kamer. Onze kamer staat dus nu vol tassen en het is echt een grote klerezooi. Ik begin me dus thuis te voelen! Ik kan het goed vinden met de vrijwilligers. Vooral met de zweed Hendrik en de duitser Melanie. Als we elkaar niet begrijpen zeggen we het woord in eigen taal. We hebben gemerkt dat veel woorden op elkaar lijken. Het is erg grappig als Hendrik in zijn eigen taal praat.

Ik ben erg benieuwd naar het gastgezin en het werk. Vrijdag gaan we daar met een gewone bus heen. Het is hier warm en vochtig maar toch vind ik de temperatuur goed te doen. Ik denk dat het rond de 30 graden is hier.

Het is een erg warrig verhaal geworden denk ik, maar dat komt omdat je elke minuut nieuwe dingen ziet.

Veel groeten Sander

PS: Elly & Ryan en kids
Ik heb het pakje nog niet uitgepakt. Ik denk dat ik daarmee wacht tot ik op mn project ben. Word wel erg nieuwsgierig