Welkom in Accra
Door: Sander
Blijf op de hoogte en volg Sander
11 Oktober 2005 | Ghana, Accra
DE VLIEGREIS:
De laatste dagen voor de reis naar Ghana waren erg vreemd. Het was erg onwerkelijk om eraan te denken dat je straks 10 weken in een vreemd land bent en je nog geen idee hebt wat je gaat overkomen. Op vrijdag vertrokken we dan naar schiphol. Het was een hoop gedoe om alles in de backpack en rugzak te proppen maar uiteindelijk is het gelukt. Ik had een hoes gekocht voor de backpack om ervoor te zorgen dat die niet ergens achter blijft haken, maar deze ging stuk zodra ik de backpack oppakte. Zo zwaar was die toch ook weer niet.. Gelukkig konden we hem maken. Een maal op het vliegveld was het moeilijk om afscheid te nemen. Daar stond ik dan ineens, net langs de douane met een paar grote tassen. Toen ik bij de plek was waar we moesten instappen ben ik gaan zitten en heb een tijdje met een Amerikaanse vrouw gepraat die een heel verhaal vertelde over haar vakantie. Het merendeel ging compleet langs me heen maar ze vond het erg knap wat ging doen. Zodra we opstegen was het klote gevoel van afscheid nemen weg. We zaten in de 1ste klas naar Londen dus dat was erg lekker. In het vliegtuig naar Accra zaten we wel in kleine stoeltjes. Dit was eigenlijk de eerste kennismaking met de Ghanezen. Een aantal Ghanezen hadden het inchecken niet helemaal begrepen en probeerde hun koffer als handbagage mee te nemen. Ook was er een Ghanese vrouw die graag wou gaan slapen in het vliegtuig, maar een engelse vrouw achter haar was aan het eten. Die probeerde de Ghanees te vragen of ze niet even kon wachten. Hierop werd de Ghanese vrouw boos en heeft de rest van de vliegreis lopen mopperen. Toen we uit het vliegtuig kwamen zagen we al snel de mensen van Syto. We maakten kennis met een Zweed genaamd Hendrik en toen we in het hotel waren bleek er ook een duitser te zijn, Melanie. We hebben een kamer met airco en een douche waar haast geen water uitkomt. De kamer is klein maar goed te doen.
DE EERSTE DAGEN:
Eigenlijk is er ontzettend veel te vertellen en zou ik niet weten waar ik moet beginnen. We hebben in ieder geval eerst een aantal introductie dagen en we worden vrijdag naar het gastgezin gebracht. Op maandag kregen we wat informatie over het land en de cultuur. Daarna in een tro tro naar het strand. Ik had veel over tro tro's gehoord. Toch viel het best mee. Het zijn gewoon kleine busjes die helemaal vol gepropt worden met mensen.
Op het strand gingen we zitten en we hebben de rest van de dag weinig gedaan. De mensen hier zijn erg vriendelijk, maar spreken wat vreemd engels. Het is moeilijk om te verstaan. Ze willen alles voor je doen. We hebben om een SIM kaart gevraagd en dat was geen probleem. 's Avonds kwam die hem brengen, hij had het speciaal voor ons gekocht. Het ding werkte alleen niet. Maar hij had er wel voor betaald dus wij moesten hem betalen. Beetje jammer. Je krijgt overigens een hele hoop geld wat vervolgens niets waard is. 1 euro is hier ongeveer 10.000 cedi.
Vandaag zijn we door de stad Accra geweest. Door een markt heen gelopen waar echt iedereen alles verkoopt. We worden door veel mensen en vooral kinderen aangegaapt. Ik moest erg opletten want de guide liep erg snel en het leek me geen handige plek om verdwaald te raken. Daarna gingen we naar een huis / hut waar een aantal mensen op drums begonnen te spelen. Het was erg gaaf om te zien en te horen. Toen ik een aantal minuten later achter me keek zag ik dat er zeker zo'n 30 mensen voor de "deur" stonden te kijken.
Gisteravond hoorde we ook plotseling dat er nog wat vrijwilligers bijkwamen. Er zijn 4 engelsen bij gekomen. De 2 jongens moesten bij Hendrik en mij op de kamer. Onze kamer staat dus nu vol tassen en het is echt een grote klerezooi. Ik begin me dus thuis te voelen! Ik kan het goed vinden met de vrijwilligers. Vooral met de zweed Hendrik en de duitser Melanie. Als we elkaar niet begrijpen zeggen we het woord in eigen taal. We hebben gemerkt dat veel woorden op elkaar lijken. Het is erg grappig als Hendrik in zijn eigen taal praat.
Ik ben erg benieuwd naar het gastgezin en het werk. Vrijdag gaan we daar met een gewone bus heen. Het is hier warm en vochtig maar toch vind ik de temperatuur goed te doen. Ik denk dat het rond de 30 graden is hier.
Het is een erg warrig verhaal geworden denk ik, maar dat komt omdat je elke minuut nieuwe dingen ziet.
Veel groeten Sander
PS: Elly & Ryan en kids
Ik heb het pakje nog niet uitgepakt. Ik denk dat ik daarmee wacht tot ik op mn project ben. Word wel erg nieuwsgierig
De laatste dagen voor de reis naar Ghana waren erg vreemd. Het was erg onwerkelijk om eraan te denken dat je straks 10 weken in een vreemd land bent en je nog geen idee hebt wat je gaat overkomen. Op vrijdag vertrokken we dan naar schiphol. Het was een hoop gedoe om alles in de backpack en rugzak te proppen maar uiteindelijk is het gelukt. Ik had een hoes gekocht voor de backpack om ervoor te zorgen dat die niet ergens achter blijft haken, maar deze ging stuk zodra ik de backpack oppakte. Zo zwaar was die toch ook weer niet.. Gelukkig konden we hem maken. Een maal op het vliegveld was het moeilijk om afscheid te nemen. Daar stond ik dan ineens, net langs de douane met een paar grote tassen. Toen ik bij de plek was waar we moesten instappen ben ik gaan zitten en heb een tijdje met een Amerikaanse vrouw gepraat die een heel verhaal vertelde over haar vakantie. Het merendeel ging compleet langs me heen maar ze vond het erg knap wat ging doen. Zodra we opstegen was het klote gevoel van afscheid nemen weg. We zaten in de 1ste klas naar Londen dus dat was erg lekker. In het vliegtuig naar Accra zaten we wel in kleine stoeltjes. Dit was eigenlijk de eerste kennismaking met de Ghanezen. Een aantal Ghanezen hadden het inchecken niet helemaal begrepen en probeerde hun koffer als handbagage mee te nemen. Ook was er een Ghanese vrouw die graag wou gaan slapen in het vliegtuig, maar een engelse vrouw achter haar was aan het eten. Die probeerde de Ghanees te vragen of ze niet even kon wachten. Hierop werd de Ghanese vrouw boos en heeft de rest van de vliegreis lopen mopperen. Toen we uit het vliegtuig kwamen zagen we al snel de mensen van Syto. We maakten kennis met een Zweed genaamd Hendrik en toen we in het hotel waren bleek er ook een duitser te zijn, Melanie. We hebben een kamer met airco en een douche waar haast geen water uitkomt. De kamer is klein maar goed te doen.
DE EERSTE DAGEN:
Eigenlijk is er ontzettend veel te vertellen en zou ik niet weten waar ik moet beginnen. We hebben in ieder geval eerst een aantal introductie dagen en we worden vrijdag naar het gastgezin gebracht. Op maandag kregen we wat informatie over het land en de cultuur. Daarna in een tro tro naar het strand. Ik had veel over tro tro's gehoord. Toch viel het best mee. Het zijn gewoon kleine busjes die helemaal vol gepropt worden met mensen.
Op het strand gingen we zitten en we hebben de rest van de dag weinig gedaan. De mensen hier zijn erg vriendelijk, maar spreken wat vreemd engels. Het is moeilijk om te verstaan. Ze willen alles voor je doen. We hebben om een SIM kaart gevraagd en dat was geen probleem. 's Avonds kwam die hem brengen, hij had het speciaal voor ons gekocht. Het ding werkte alleen niet. Maar hij had er wel voor betaald dus wij moesten hem betalen. Beetje jammer. Je krijgt overigens een hele hoop geld wat vervolgens niets waard is. 1 euro is hier ongeveer 10.000 cedi.
Vandaag zijn we door de stad Accra geweest. Door een markt heen gelopen waar echt iedereen alles verkoopt. We worden door veel mensen en vooral kinderen aangegaapt. Ik moest erg opletten want de guide liep erg snel en het leek me geen handige plek om verdwaald te raken. Daarna gingen we naar een huis / hut waar een aantal mensen op drums begonnen te spelen. Het was erg gaaf om te zien en te horen. Toen ik een aantal minuten later achter me keek zag ik dat er zeker zo'n 30 mensen voor de "deur" stonden te kijken.
Gisteravond hoorde we ook plotseling dat er nog wat vrijwilligers bijkwamen. Er zijn 4 engelsen bij gekomen. De 2 jongens moesten bij Hendrik en mij op de kamer. Onze kamer staat dus nu vol tassen en het is echt een grote klerezooi. Ik begin me dus thuis te voelen! Ik kan het goed vinden met de vrijwilligers. Vooral met de zweed Hendrik en de duitser Melanie. Als we elkaar niet begrijpen zeggen we het woord in eigen taal. We hebben gemerkt dat veel woorden op elkaar lijken. Het is erg grappig als Hendrik in zijn eigen taal praat.
Ik ben erg benieuwd naar het gastgezin en het werk. Vrijdag gaan we daar met een gewone bus heen. Het is hier warm en vochtig maar toch vind ik de temperatuur goed te doen. Ik denk dat het rond de 30 graden is hier.
Het is een erg warrig verhaal geworden denk ik, maar dat komt omdat je elke minuut nieuwe dingen ziet.
Veel groeten Sander
PS: Elly & Ryan en kids
Ik heb het pakje nog niet uitgepakt. Ik denk dat ik daarmee wacht tot ik op mn project ben. Word wel erg nieuwsgierig
-
11 Oktober 2005 - 19:09
Nienke:
He die Sander,
Mooi dat je goed bent aangekomen. Als ik je verhaal lees wordt ik stik jaloers, ik wil ook!!
Blijf ons vooral op de hoogte houden van al je avonturen dan doen wij dat ook. Even om je gerust te stellen; op de Kazoe hebben we inmiddels alweer 2 verschillende invallers gehad dus hier veranderd weinig. Groetjes Nienke -
11 Oktober 2005 - 19:10
Joke En Rien:
Heel leuk om alles van je te lezen. Je kamer hier is gedesinfecteerd. Geen mot meer te zien. De cd's zijn verpatst aan Theo!?!?! Ruim je klerezooi in Ghana a.u.b. wel op, anders komt je moeder. Groeten J&R. -
11 Oktober 2005 - 19:24
Maaike:
Hey Sander,
Fijn dat je veilig bent aangekomen. Zo te lezen heb je al heel wat gedaan en al veel moois gezien!Je zult inderdaad wel veel bekijks hebben. Een fijne week verder wat betreft de introductie en veel succes ermee. Laat maar snel weer van je horen, erg leuk en interessant om je avonturen te volgen. Groetjes Maaike. -
11 Oktober 2005 - 21:12
Elly & Ryan En Kids:
Hoi Sander,
Fijn te lezen dat je goed bent aangekomen. Beats SMS en is nog goedkoper ook ;-).
Het is ook wel grappig te lezen dat er onderweg al zoveel gebeurd is dat je er meteen al zo'n lang verhaal van kunt maken. En je bent nog maar net begonnen! Wees maar een beetje voorzichtig met die Ghanezen, laat ze rustig aan je wennen! Enne ... laat je door ons pakje inderdaad maar verrassen als je eenmaal op je project bent. Nu lijk je het nog niet nodig te hebben.
Glubbels van Elly & Ryan & kids. -
11 Oktober 2005 - 21:13
Sabine:
Hey Sander!
Fijn dat het nare gevoel van "afscheid nemen" niet lang bleef hangen:) Zo te lezen ga je nog heeeeeel wat meemaken daar! Echt gaaf hoor! Enne, ik ben stiekem inmiddels ook benieuwd naar dat pakje van de Boonsjes haha!
Have fun there!
Sabine -
11 Oktober 2005 - 21:13
Elly & Ryan En Kids:
Hoi Sander,
Fijn te lezen dat je goed bent aangekomen. Beats SMS en is nog goedkoper ook ;-).
Het is ook wel grappig te lezen dat er onderweg al zoveel gebeurd is dat je er meteen al zo'n lang verhaal van kunt maken. En je bent nog maar net begonnen! Wees maar een beetje voorzichtig met die Ghanezen, laat ze rustig aan je wennen! Enne ... laat je door ons pakje inderdaad maar verrassen als je eenmaal op je project bent. Nu lijk je het nog niet nodig te hebben.
Glubbels van Elly & Ryan & kids. -
12 Oktober 2005 - 00:00
Dennis:
hej sander
leuk man, ik wist niet dat alles zo snel ging.. we spreken wel af, als je terug bent.. ;)
Lijkt me echt superleuk, om het zelf een x te doen.. jammer genoeg heb k m'n eigen verplichtingen..
Het beste daar :) tot over 10 weken.. en uhhhrrr.. HAVE FUN.!!!
groetjes dennis -
12 Oktober 2005 - 00:02
Dennis:
en voor Elly..
voor de duidelijkheid..
2 x hetzelfde posten is nooit grappig.!! -
12 Oktober 2005 - 06:06
Anita:
Het cultuur verschil zal groot zijn en indrukwekkend. Probeer inderdaad zo veel mogelijk op te schrijven zodat je aan het einde van de 10 weken niets kunt vergeten. Want echt, als je het niet opschrijft ben je toch snel delen kwijt van dit geweldige avontuur. Voor jouw leek het misschien een warrig verhaal maar dit komt bij mij niet zo over. Ik lees vooral alle indrukken die jij opdoet.
Je krijgt de groeten van de kids ( vooral van Yonca en Niels)uit de B.S.O.Locatie DienstenCentrum en ook een groet vanuit het Trainingshuis. Vanaf oktober ben ik weg uit het Logeerhuis. Dat bevalt me erg goed.
Graag tot een volgende bericht van je.
Groetjes Anita -
12 Oktober 2005 - 08:03
Erik:
hee hitkenner,
je hebt in die paar dagen nog wat meegemaakt. beter dan ik die thuis zit met zijn knie omhoog.
super dat het naar je zin heb man.
uhhhhhh -
12 Oktober 2005 - 10:17
Peter En Anoek:
Hee die San,
We zullen regelmatig je avonturen volgen op deze site. Leuk dat dit zo mogelijk is. Vertel maar alles, want misschien is zo'n avontuur ook wel wat voor ons!! Bovendien ben je nu onze stoerste neef!!!
Liefs, Peter en Anoek -
12 Oktober 2005 - 12:03
Roland:
Ha breur,
Ik vind het geweldig dat je het naar je zin hebt en veilig aangekomen bent. Ik heb zondag gelijk mijn spullen naar jouw kamer verhuist!!!
Wat leuk dat je veel met een Duits meisje omgaat, die kun je genoeg vertellen over alle vakanties die we in Duitsland gehouden hebben. Het is trouwens maar goed dat Ghana zich geplaatst heeft voor het wk. In Cameroon heeft de lokale bevolking nogal wat vernielingen aangericht wegens het missen van het wk. Sander hou ons op de hoogte!!!
Groetn prof. drs R.L. de Weert -
12 Oktober 2005 - 13:43
Elrik (de Stoerste Broer Neef) En Linda:
Ha Sanneman-robinson.
Mooi dat alles goed met je gaat. Het trommelen van de Ghanezen is leuk!(maar dit gaat snel vervelend worden geloof me!!!)We missen je al best een beetje. Geniet ervan want voor je het weet ben je weer terug! -
12 Oktober 2005 - 18:14
Eefje:
hey neefie, ik ben blij dat het goed gaat en dat het er leuk is. En Sannie mijn beugel is er nu eindelijk uit cool he, ik ben echt suhper blij dat ik van dat ding af ben want de meesten beginnen nu pas maarja.
Nog veel plezier daar en je weet dat ik je mis.
Dus kussies en groetjes van je nichie Eefje:D -
12 Oktober 2005 - 18:19
Eefje:
Doe maar rustig met dat pakje. (tijd genoeg toch?)groetjes Eef -
13 Oktober 2005 - 07:36
Dick:
Fijn dat je goed bent aangekomen.Als ik je verhaal lees ,lijkt het me geweldig Ik kijk uit naar je volgende verhaal .Groeten Erna en Dick -
14 Oktober 2005 - 20:42
Lejo En Paulien:
Hoi Sander,
Wat maak jij spannende dingen mee. Geniet er van en we gaan regelmatig je dagboek inzien. Succes met alles wat je gaat beleven. -
31 Oktober 2005 - 13:10
Marouscha:
Hallo Sander,
Wat leuk om alles te lezen!
Ik blijf het volgen!!
groetjes Marouscha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
