Rillend door de bergen

Als ik zo terug kijk op wat we de afgelopen dagen allemaal al gedaan hebben lijkt het soms alsof we hier al weken zijn. Gelukkig valt dat nog wel mee en mogen we nog een tijdje hier doorbrengen. Hier weer een laatste update van onze mega spannende belevenissen in Peru.

Afgelopen maandag zijn we met een busje naar Nazca gegaan, een aardige reis van ongeveer een uurtje of 8. De bus was best goed te doen. We konden zelfs kijken naar een of andere spaans ingesproken film. Niet dat daar veel van te volgen was. De buschauffeur had namelijk zijn favoriete peruaanse cd opgezet en vond het zo af en toe ook nog de moeite waard om een stukje mee te zingen of te fluiten. Als hij daar de tijd voor had in ieder geval want zo af en toe was hij ook behoorlijk druk met het uitschelden van al het verkeer wat voor hem zat. De reis zelf werd steeds mooier. Eerst was het vooral erg droog woestijnachtig landschap wat we zagen maar er kwamen steeds meer bergen voorbij en smalle weggetjes om de bergen heen.

Eenmaal in Nazca was het guesthouse waar we heen wouden nog op geen minuut afstand van het busstation. ´s Avonds hebben we een (zeer lokale) pizza gehad, lang leve het westerse voedsel! In Nazca is de grote happening om met een klein gammel vliegtuigje over de Nazca lines te vliegen. Dat zijn allemal tekens van dieren en figuren die op de een of andere manier op de grond gemaakt zijn. Niemand weet hoe dit is gemaakt. Op weg naar het gammele vliegtuigje ontmoetten we een aantal andere reizigers die dit ook in gingen doen. Na een aantal keer een handtekening te hebben gezet dat we dit geheel op eigen risico doen mochten we het vliegtuig in. Tja.. hoe het was? De eerste 10 minuten waren erg mooi, erg apart om al die figuren midden in de woestijn zo van bovenaf te zien. Daarna begon ik aan alle kanten te zweten en voelde me zo duizelig dat het het beste was mijn ogen dicht te doen. Beetje jammer als je net boven zoiets moois vliegt maar het is niet anders. Roland had er minder last van en gelukkig hebben we de foto´s nog! Ik was overigens geen uitzondering, veel mensen die we spreken kotsen na 10 minuten het hele vliegtuigje onder. De middag hebben we met een mannetje uit Nieuw Zeeland nog wat andere dingen in Nazca bezocht. We zouden rond middenacht alweer met een busje naar de volgende bestemming, Araquipa, vertrekken. Om de tijd te doden zijn we ´s avonds nog naar een klein museumpie geweest. Het leek meer op een groot uitgevallen huis. Je moest ook eerst ergens aanbellen voordat je naar binnen mocht.

Die nacht dus met de bus, die uiteraard ruim een uur later vertrok dan aanvankelijk de bedoeling was. De volgende ochtend bevonden we ons op een of ander bezinestation. Het bleek dat er een grote staking aan de gang was en voor ons zagen we een grote groep Peruanen die absoluut niet van plan waren om ook maar een busje door te laten. Dus dat werd erg lang wachten. Vervelend voor iedereen behalve voor het ijsco-mannetje die toevallig ter plaatse was. Die zette zijn radio aan en verkocht het ene ijsje na het andere. Hij had ongetwijfeld nog nooit zo´n goede dag gedraaid. Ruim 5 uur later konden we weer verder langs een hoop politie mannetjes die ervoor moesten zorgen dat onze bus er heel door kwam. Enkele uren later kwamen we aan in Araquipa. We kwamen in een guesthouse aan die werkelijk onwijs primitief is maar zo geweldig. We slapen in een slaapzaal met enkele andere reizigers en er is zelfs een douche die als je enkele minuten geduld hebt ook nog warm water geeft. In het guesthouse zit onder andere ook een zwiters meisje waar we veel mee optrekken en die bijzonder goed spaans kan wat wel makkelijk is. Araquipa blijkt een bijzonder toeristisch stadje te zijn waar veel backpackers langsgaan om een trekking in de bergen te doen. Uiteraard zijn wij dat als Hollandse bikkels ook van plan. We moeten alleen allebei wel even wennen aan het hoogteverschil hier (Araquipa ligt veel hoger dan Nazca). En zo was ik de volgende dag zo verkouden dat ik hele bergen kapot zou niezen en voelde Roland zich niet helemaal 100.

Terwijl Roland in het guesthouse wat probeerde te aclimatiseren (schrijf ik dat goed) ben ik met de zwitser de markt op geweest. Echt een geweldige markt om te zien. Op een bepaalde plek kon je uit 100´en soorten fruit kiezen en dat werd er een sappie van gemaakt. Erg lekker! We hebben er dus flink wat onbekend fruit ingeslagen en wat brood wat we ´s middags weer hebben opgegeten. ´s Middags zijn Roland en ik de stad ingeweest en hebben de ¨Colca Trekking¨ geboekt. We vertrekken komende nacht om 3.30! Pffff 3.30! Ben al niet zo´n held als het om vroeg opstaan gaat dus dit gaat wel een lastige worden, maar ja je moet er wat voor over hebben. De rest van de middag hebben we een hoop spullen gekocht. De avonden en nachten zijn hier namelijk behoorlijk koud. Het viel me in de loop van de dagen op dat ik steeds meer aan heb. In de middag is het overigens juist erg warm. Maar zodra de zon onder is heb ik een t-shirt, trui, vest en jas nodig om het nog enigzins warm te krijgen. Verder had ik nog wat bergschoenen nodig en Roland een jas en zijn we dus nu helemaal klaar om de hoge bergen van Peru te gaan beklimmen.
Gisteravond zijn we met de zwitserse uit geweest en uiteindelijk beland in een klein peruaans cafe´tje. Dat was erg gezellig. In de loop van de avond kwam er zelfs nog een bandje optreden. Dat leek overigens niet erg gepland. Er kwamen gewoon wat mannetjes binnen met een gitaar, een flinke versterker een een vrouw met een microfoon en zingen maar! Wel leuk om hier zo bij te zijn.
Vandaag doen we eigenlijk vrijwel niets, wat tijdens een vakantie zeker ook niet verkeerd is. Ik bereid me psychisch voor op het vroege opstaan van morgen en probeer de zwitserse te leren schaken. We hebben net in de stad ergens wat gegeten waar Roland het voor elkaar kreeg om een cheeseburger zonder cheese te bestellen, klasse!

O ja langzaam maar zeker blijven er wat meer spaanse woorden hangen. Gelukkig spreken ze hier, door al die toeristen die hier komen, ook nog wel een beetje engels. Zo af en toe gooi ik er een spaans woord of zinnetje uitje maar wordt dan ook nog wel eens raar aangekeken dus moet blijkbaar nog een beetje oefenen. Het is hier ook mogelijk om een spaans lesje te volgen dus wie weet doe ik dat nog wel.

Morgen begint dus ons grote avontuur door de bergen dus als we dat overleven dan zullen we over een klein weekje kunnen vertellen hoe het geweest is!
Werkse daar!

PS ELLY EN RYAN
Michael Jackson was hier zeker ook veel op tv afgelopen week. Zelfs de Peruaanse Michael Jackson zagen we voorbij komen