Hoe overleef ik Mongolie?

Het heeft weer even geduurd voordat we onze verhalen konden delen. We zijn inmiddels in Mongolie en hebben net een tour van een kleine week door het binnenland gemaakt. Dat betekende een week lang niet douchen en plassen in de natuur. Inmiddels ruiken we weer lekker en kunnen we onze verhalen weer delen. De batterij van mijn telefoon heeft het helaas wel begeven in de wildernis. Ik zit nu achter de receptie in het hotel, want die computer mag ik gebruiken. Misschien dat er dus zometeen wat nieuwe gasten komen die ik even moet helpen :)

Maar even terug naar waar we waren gebleven. Ruim een week geleden zaten we nog in Rusland op Olkhon Island. Daar hebben we een tourtje gemaakt over het eiland. Wij mochten een busje delen samen met drie wat oudere Russische vrouwen, die wij gedurende de reis ' de Russische Trollen' hebben genoemd. Niet heel vriendelijk, maar ze hadden er erg veel van weg. We hadden een gids die gelukkig ook een woordje Engels sprak. Bij een stop gaf ze eerst de Russische groep een uitleg en vervolgens ons. Dat vonden wij prima, want zo hadden we eerst de kans om mooie foto's te maken, voordat de Russen zich verspreidde. Er zat ook nog een Duits koppeltje bij de groep. We werden gevraagd of we wat naar het Duits konden vertalen, maar daar waren we niet zo goed in helaas. Het eiland was schitterend. De rotsen en het water zijn onwijs mooi om te zien. Later in de middag zijn we nog even in een bos gestopt om daar met de groep van een vissensoepje te genieten. Helaas viel mijn kopje 'per ongeluk' om achter een boom. Heel vervelend.

De volgende dag besloten we een dagje te niksen. Wel belangrijk om af en toe te doen, want de vakantie is heerlijk maar al dat gereis is af en toe best intensief. We zijn wat winkeltjes langs geweest op zoek naar souveniers. In een van die winkels kwamen we een Chinese toerist tegen die wat Engels sprak. Na een kort gesprekje wat de vrouw van de winkel zo enthousiast dat we gratis een souveniertje mochten mee nemen. Wat je met een leuk praatje wel niet kan bereiken! 's Middags zijn we over het strand gaan wandelen. Daar kwamen we erachter dat het in ons dorpje net zo mooi is als tijdens het dagje touren. Schitterende rotsen langs een mooi meer. De hele middag zijn we van rots naar rots gelopen. 's Avonds hebben we een restaurantje opgezocht waar we de enige gasten waren. Dat werd erg gewaardeerd. We hebben een speciaal Russisch sapje uitgeprobeerd, die vast bijzonder was maar wel erg naar ice tea smaakte. De vrouw die ons hielp was erg nieuwsgierig naar Amsterdam en vroeg zich af of drugs inderdaad legaal was. Toen we dat bevestigde vertelde ze dat ze altijd had gedacht dat het een grapje was en dat iedereen in Amsterdam wel erg vrolijk moest zijn. Na ons laatste nachtje op het eiland (jammer, want we hadden best langer willen blijven) vertrokken we vorige week woensdag weer naar Irkutsk. Een grote stad in Rusland, vanaf waar we weer op de trein zouden stappen. We werden opgewacht door een contactpersoon van het reisbureau die we Brillejans noemde, vanwege de enorme bril. We kregen 's middags een tourtje door de stad. Zo werd ons verteld dat er weinig hoge gebouwen waren in Irkutsk omdat er veel aardbevingen waren. Het lijkt dus wel wat op Groningen :) Ook zijn er veel houten huisjes die door de aardbevingen vaak erg vervallen zijn. Bij een huis zat de begane grond inmiddels onder de grond. De regering wil eigenlijk graag van de huisjes af omdat ze het niet meer mooi vinden staan. De bewoners zijn er echter vaak heel trots op en willen het niet verkopen. Het wil dan wel eens gebeuren dat het huisje ' per ongeluk' in brand komt te staan, zodat er even later toch een hotel of winkel geplaatst kan worden. Na een hoop beelden, kerkjes en zeer toeristisch pleintje ging de gids ervan door. Gelukkig hadden we nu goed onthouden hoe we terug moesten lopen. 's Avonds hebben we ons met de backpacks in een bus gepropt richting het treinstation. We waren ruim op tijd en na even wachten zaten we weer in de trein, dit keer ergens midden in de trein. De trein oogde wat luxer en ruimer dan de vorige trein. Daarnaast zat onze wagon vol met andere reizigers. Er zijn blijkbaar weinig Russen die even een tripje doen naar Mongolie. Misschien ook wel omdat de bus waarschijnlijk sneller gaat dan de trein. Wij vonden het wel leuk. We kwamen een Nederlands stelletje tegen die we nog kende van de vorige treinrit en we deelde ' ons huis' met een aardige Duitser en een Franse vrouw. Het nachtje slapen in de trein zijn we inmiddels wel gewend. Wel was er 's nachts een hoop gehobbel van de trein te horen. De volgende dag zag ik wat er was gebeurd. We waren inmiddels niet meer het eerste wagonnetje, maar het laatste. Ons treintje was dus een stuk kleiner geworden. In de middag bereikte we de grensovergang met Mongolie. Nadat we even een luchtje hadden geschept zagen we bij terugkomst dat onze trein nu alleen nog bestond uit een locomotief en ons wagonnetje. Waar de rest van de trein was gebleven..., geen idee. Toen we eenmaal weer in de trein zaten kwam de douane controle. Dat hield in dat er regelmatig een streng (eerst Russisch en daarna Mongools) mannetje of vrouwtje de trein in stapje en hard PASSPORT riep. We meenden dat dit het moment was om ons paspoort te laten zien. Daarnaast moesten we ook vaak even opstaan zodat er even onder de bank gekeken kon worden. Niet dat er echt gekeken werd, het opstaan als dat gevraagd werd bleek voldoende. Inmiddels hebben dus heel wat mensen geintersseerd in ons paspoort gekeken. Het had wel iets lolligs, ik kreeg zelf ook de neiging om even een PASSPORT rondje door de trein te gaan doen. Na zeker een uur of 5 stoppen bij de grens konden we onze weg weer vervolgen naar de hoofdstad van Mongolie.

De volgende ochtend kwamen we daar om 6 uur 's ochtends aan. We hadden al een guesthouse uitgezocht en lieten ons daar door een taxi heen rijden. Helaas bleek het guesthouse vol te zitten. Het gevolg was dat we met onze backpacks door de (nog) donkere straten van Ulaanbatar aan het zoeken waren naar een andere plek. Net toen we dat een beetje zat begonnen te worden kwamen we een vrolijke Mongool tegen die blijkbaar net bezig was met zijn ochtendwandeling. Hij hielp ons vol enthousiasme om een redelijk hotelletje te vinden. Daar hebben we eerst maar even een paar uur verder geslapen. Eenmaal weer wakker en opgefrist was ons volgende doel om een tour te boeken door Mongolie. De stad is een grote chaos door al het verkeer en we kwamen er al snel achter dat we vanaf ons hotel beter lopend naar het centrum kunnen gaan dan met een taxi. Het taxi systeem is hier overigens erg leuk. Iedereen is namelijk taxi. Je hoeft alleen maar met je handje te wapperen en te wachten tot er iemand zo vriendelijk is om je mee te nemen. Lopend door het centrum van Ulaanbatar kwamen we een restaurantje tegen getiteld 'Cafe Amsterdam'. Een leuk plekje waar we even wat konden eten en waar ook nog eens een tour bureautje zat gevestigd. Na wat geinformeerd te hebben, hebben we daar uiteindelijk een tour geboekt van 6 dagen door Centraal Mongolie. 's Avonds nog even een keer goed douchen (al was de douche wel koud) en spullen pakken.

Vorige week zaterdag begon onze tour. We ontmoette onze enthousiaste, vrouwelijke gids en vriendelijk ogende (geen woord engels sprekende) chauffeur. In zijn auto reden we de drukke stad uit en kwamen we al snel in een mooi uitgestrekt landschap terecht. Onderweg stopte de chauffeur nog even om de auto goed vol te tanken. Als deze vol zat, dan werd de wagen (inclusief wij) even goed door elkaar geschud, zodat er nog wat meer bij kon. Daarnaast maakte we kennis met de tour-jargon als ' nature toilet' wat pissen in de natuur betekende. Na een paar uren rijden kwamen we bij mooie zandduinen waar we werden opgewacht door wat kamelen. We hebben hier even een uurtje met een kameel wat rond gehobbeld. We hadden een vrolijke gids die met handen en voeten wat uitleg geven en zelf ongeveer net zovaak ging plassen als de kamelen. De kamelen werden vooral erg enthousiast als er wat bomen in zicht kwamen waarvan ze konden eten. Ze houden dan trouwens weinig rekening met ons. Zo ging ik iedere keer door een boom heen en kwam eruit vol takken in mijn hoofd en krassen op mijn armen. Wat een ervaring. Onze volgende stop was bij een nomaden gezin (toevallige vrienden van onze chauffeur, die later nog wel meer vrienden bleek te hebben). Daar kregen we vieze melkbrokken te eten. Zo hard als steen en de smaak zal er ook niet ver vanaf hebben gezeten. Ook mochten we van de zure paardenmelk proeven. Gelukkig zat het in een kommetje zodat we het door konden geven. Daarnaast bleek het erg handig dat we een winterjas aan hadden met grote zakken waar we de koekjes in kwijt konden als er even niet werd opgelet. Als diner kregen we een soepje, die was goed te doen. Blij dat we het diner hadden overleefd gingen we naar een nomaden familie in een ger waar we gingen overnachten. Tot onze grote schrik kregen we hier weer een diner voorgeschoteld. Dit keer zagen we een schapenhoofd drijven in een grote pan. Het zag er niet erg smakelijk uit. Maar zoals ik tijdens eerdere reizen heb geleerd over vlees..., uiteindelijk smaakt alles naar kip en met die instelling heb ik toch een stuk schapenoor en tong kunnen wegwerken. Na het heerlijke diner hebben we nog wat gevoetbald met een jongetje. Kinderen zijn wat dat betreft het makkelijkste om contact mee te maken. Die gooien een bal op je af en voor je het weet ben je aan het voetballen. We sliepen 's nachts in een ger. Heel gaaf, maar ook flink koud! Gelukkig hebben we slaapzakken. We hebben er zeker drie nodig om een beetje warm te blijven.

Op de tweede dag van onze tour bezochten we een monastry vol met monniken en mooie beelden. Leuk om te zien! Ook was er een ' turtle rock' in de buurt wat eigenlijk niet zoveel voorstelde. De tweede nacht hebben we overnacht in een tentje. Al rijdend door het eindeloze landschap zoek je een mooi (liefst windstil) plekje uit en daar zet je je tentje op. Je ligt op een matje, dus we zijn wel gewend geraakt aan een harde ondergrond. Net toen we wilden gaan slapen hoorde we dat een kudde wilde paarden zich naast onze tent hadden verzameld. Een hoop gehinnik en gegraas naast en aan onze tent. We hebben toch even de uitleg gemist ' wat te doen als...' Ik heb nog even diep nagedacht welk dier er boven het paard in de voedselketen staat, maar na een tijdje waren ze uitgehinnikt en konden we rustig slapen. Op de derde dag (afgelopen maandag) hobbelde we verder door het land. Er zijn niet echt wegen (hier en daar een zandweg), de chauffeur maakt gewoon zijn eigen wegen. Tot onze verbazing rijden we soms ook gewoon door rivieren en over rotsen. Als het tijd is om te lunchen wordt de auto stil gezet en mogen wij een stukkie gaan wandelen terwijl de gids de lunch klaar maakt. Gelukkig kan onze gids heerlijk koken, en is het geen schapenhoofd, maar gewoon brood en een eitje. 's Avonds kookt ze een pasta, soep of rijst met een sausje. Prima te doen. We zijn ook erg gewend geraakt aan ' nature toilet' dus het kan zijn dat we in Nederland wat moeten afkicken. We stopte de derde dag bij een waterval waar ook een ger guesthouse zat. Daar mochten we een mooie ger uitkiezen waar we de nacht door brachten. Onze driver was ze vriendelijk om de tent op te warmen door hout in het vuur te gooien. Dit deed hij vervolgens ook iedere ochtend, een uurtje voordat we moesten opstaan, de topper!

De volgende dag kwamen we ook veel yaks tegen. Onze gids gaf aan dat de nomaden die melk ook drinken. Ze zou het ons later nog laten proeven. We zaten daar niet echt op te wachten, omdat we dachten dat de melk net zo zou smaken als de naam van het dier (jakkes). Gelukkig vergat ze het. Op dag vier bezochten we wederom een monastry, dit keer op een berg. Na eerst een klim door het bos moesten we daarna een stijle berg opklimmen. Best link omdat het ondertussen ook begon te hagelen en te onweren. Helemaal boven was een nauwe grot. Het was de grot van de wedergeboorte. Je moest hier in klimmen en aan het einde omdraaien en weer terug klauteren. Dit was zo nauw dat het een bevalling moest nabootsen. Ik moest rechts om draaien, want dan zou je als jongen herboren worden. Ik kreeg dat echter met geen mogelijkheid voor elkaar. Ik ben dus links omgedraaid, met als gevolg dat ik als meisje herboren ben. Ik voel al een flinke drang om te gaan haken. Na weer een (koude) nacht in de ger beginnen we toch een douche wel een beetje te missen. De laatste volledige tour dag brachten we door aan een groot, mooi meer. Het waaide die dag zo erg dat je amper op je benen kon blijven staan. Over het algemeen hebben we trouwens prima weer gehad, de nachten zijn vooral erg koud.

Afgelopen donderdag zijn we weer terug gereden naar Ulaanbatar. Onderweg nog een keer een stop bij een Nomaden gezin met zure melk. Daarnaast bleek daar ook een jongetje met downsyndroom te wonen. Een Mongoolse mongool, ook weer gezien! Aan het eind van de dag waren we weer terug in de grote drukke stad. Eindelijk weer douchen en schone kleren aantrekken! Het was ook wel nodig! Onze kamer is hier prima en gelukkig is er een warme douche. Alleen het toilet ging stuk, net nadat ik...... Gelukkig was het een paar uur later (toen we even weg waren) weer gemaakt.

Vandaag hebben we wat rondgeshopt in de stad en kunnen we even goed uitrusten. Morgenochtend vertrekt onze trein naar Peking, onze volgende bestemming. We hebben er zin in! Het is wel een lang verhaal geworden maar het heeft ook even geduurd. Volgende keer vanuit China!