Alle apen kijken / Het leven in Indonesie

Na een weekje jungle zijn we vandaag weer terug in Jakarta. We hebben een internetcafe gevonden dus de hoogste tijd voor een update. Ik hoop dat dat gaat lukken, want enkele minuten geleden kroop hier een flinke krab over mijn benen die me flink te pakken heeft gehad. Wat een rotbeesten!

Anyway, vorige week woensdag hebben we het strand verlaten en zijn we gestopt bij een klein dorpje wat dichtbij het vliegveld in de buurt ligt zodat we er de volgende dag makkelijk heen konden. Eindelijk weer is westers eten dachten we. En laten we nu net een of ander organisch-voedsel-restaurant zijn binnen gestapt. Roland werd wat vreemd aangekeken toen hij een doodnormale chemische cola wou bestellen en toen werd ons uitgelegd in wat voor tent we eigenlijk zaten. Eenmaal van de schrik bekomen smaakte de organische pizza toch eigenlijk prima.
De volgende dag begon onze reis naar het volgende eiland, Kalimantan (Borneo). Op het vliegveld daar kwamen we er al langzaam achter dat het hier niet erg toeristisch was. Behalve de vrolijke Hollanders was er geen toerist te zien, en bleek niemand ook maar enig woordje engels te spreken. Met een taxi kwamen we in Palangka raya, de hoofdstad terecht. Ongetwijfeld een van de vreemste steden die ik ooit heb mee gemaakt. Het leek een beetje op een vervallen industrieterrein met een hoop vreemde gebouwen, wat winkeltjes en andere wazige huizen in lange straten. Tot onze verbazing bleek de guesthouse die we hadden uitgezocht vol te zitten, al was er toch echt niemand te zien. Na ruim een uur rondlopen met backpack en al kwamen we een guesthouse tegen die nog niet vol was. Met handen en voeten duidelijk kunnen maken dat we een kamer zochten. Na even alles op een rijtje te hebben gezet hebben we ons bij een toeristenbureautje laten afzetten. Daar kwamen we erachter dat de meeste toeristen van te voren tourtjes boeken naar de jungle voordat ze naar Kalimantan reisden, wisten wij veel.
Het grote, beroemde Orang Oetang park bleek hierdoor onmogelijk. We konden wel nog een dagje aansluiten bij een boottocht door de jungle die de volgende dag toevallig langs kwam. Daarna konden we afgezet worden in "Eco village" een parkje midden in de jungle. Om in ieder geval weg te zijn uit dit stadje besloten we dat maar te doen.
Restaurantjes bleken hier ook niet te vinden te zijn, dus aten we bij eettentjes die we normaal gesproken met een gezonde afstand ontwijken. De kans op een voedselvergiftiging zal hier vast een stuk groter zijn, maar we hebben het overleefd.

De volgende dag dus de boot op waar we wat franse reizigers tegen kwamen. De boottocht was een verademing naar het dagje in die rare stad. We maakte een stop bij een dorpje waar we een of andere traditionele dans te zien kregen. Meestal wordt Roland er uitgepikt om met zo'n groep mee te dansen, maar dit keer moesten we allemaal mee doen. Ik heb de gids nog gevraagd of ze alleen foto's van Roland wou maken, maar daar heeft ze zich niet helemaal aan gehouden helaas..
Na een heerlijk dagje op de boot werden we de volgende dag dan gedropt in een parkje in de jungle. Het leek er eerst een beetje een dode boel. We hoorden dat de meeste mensen tussen 10-16 binnen blijven omdat het dan te warm is. En 's avonds blijven ze dan ook binnen. Toevallig was er die avond een feestje van een of andere rijke fransman waarvoor iedereen was uitgenodigd. Mooi gratis eten dus! Op het feestje bleek dat er hier een hoop vrijwilligers en wat verdwaalde reizigers rondlopen dus kwamen we wat meer over het plaatsje te weten. We leerden Athika kennen, een vrijwilliger die net een paar dagen vrij had en ons de omgeving wel wou laten zien.
Zo gezegd zo gedaan en zo gingen we de volgende ochten naar een Orang oetang center, waar die beesten opgevangen worden en vervolgens weer in de jungle worden losgelaten. Leuk om even te zien, maar we zagen geen orang oetangs. Om er naar binnen te mogen bleek je een groot aantal medische testen te moeten afleggen om er zeker van te zijn dat je die beesten niet ziek kan maken. We gingen verder en beklommen vervolgens een flinke heuvel die ons een mooi uitzicht gaf over de jungle.
's Middags gingen we op weg naar een dorpje om daar met een bootje op zoek te gaan naar orang oetangs. We kwamen door een behoorlijk modderig gebied, en toen we een riviertje moesten oversteken was een veel te smal plankje de enige mogelijkheid. Er waren genoeg kinderen die zich door de modder in het water lieten glijden om ons vervolgens aan te moedigen. Met behulp van wat handjes en wat hoofdjes die ik onder water moest drukken heb ik de overkant bereikt. Na een tijdje glibberen kwamen we dan bij een bootje terecht en een mannetje die ons wel een uurtje door de jungle wou laten varen. Het tochtje bleek een groot succes. We zagen al vrij snel orang oetangs door de bomen klauteren en even later op een strandje vlak voor onze neus fruit eten. Die beesten kijken je soms erg doordringend dat het erg de vraag is wie nou wie bewondert.
Na het mooie tochtje bleken wat vrijwilligers 's avonds een vuurtje in het bos te maken. Onder een hoop sterren was dat een mooie afsluiting van een van onze hoogtepunten hier.

De volgende dag zijn we in het parkje blijven hangen en hebben we het plaatselijke toeristen-help-vrouwtje gek gemaakt door ongeveer ieder uur onze plannen aan te passen. Hoelang blijven we hier? Vliegen we terug naar Jakarta of nog even naar het oosten van Java naar Surabaya? Uiteindelijk besloten we dinsdag terug te gaan naar Jakarta en van daaruit dan nog een dagje naar een dorpje in de buurt te gaan.
Vandaag zijn we dus weer terug beland in Jakarta. De komende dagen proberen we rondom Jakarta nog wat leuke plekken te vinden.

HET LEVEN IN INDONESIE
Om een iets beter beeld te geven van hoe we hier leven wat ditjes en datjes over het reizen in dit mooie land.

ETEN:
's Morgens krijgen we vaak wat geroosterde broodjes, een eitje of met een beetje met mazzel een pannenkoek en koppie koffie. Er is een uitzondering als we in een of ander afgelegen plekkie zijn beland. Dan bestaat het ontbijt uit lauwe nasi met een vreemd stukje vlees.
Het avondeten is vaak nasi of rijst met wat groente of kip met een sausje. Bij de vreemde eettentjes in me niet helemaal duidelijk wat we nou hebben weggewerkt.

VERVOER
Een hoop mogelijkheden om je hier van A naar B te brengen. Eigenlijk is alles hier wel. Taxi's, opgepropte busjes, mannetjes die je een wagentje op de fiets heen en weer brengen. En er zijn zelfs paard en wagens gesignaleerd. Daarnaast stikt het Indonesie van de motoren en scooters. Voor de locals hier erg makkelijk want je wringt je makkelijk tussen alle auto's door. Voor korte ritjes kan je dus ook bij iemand achter op de motor springen om ergens heen te gaan.
Ook het vliegtuig hebben we inmiddels aardig wat gebruikt. Indonesie bestaat uit zoveel eilanden dat vliegtuigen ideaal zijn om op een andere plek te komen. Vaak duurt het maar een uurtje in kleine vliegtuigjes van vliegmaatschappijen die in Europa op een dikke zwarte lijst staan. Ons hebben ze in ieder geval veilig van plek naar plek gebracht

DE MENSEN
De Indo-mensen hier zijn erg relexed. Ze lachen je altijd vriendelijk toe of uit. In Kalimantan was contact vaak wat lastig, aangezien er geen woord engels gesproken werd. In Bali ging praten wat dat betreft wat makkelijker. Al zijn we er niet helemaal uit hoe je de mensen in Bali nou moet noemen, Bali-anen? Balinezen? Balianders?
We ontmoeten met enige regelmaat wat andere reizigers. Met name tijdens tourtjes naar toeristische plekken maar af en toe ook wel op andere plekken.

PRIJZEN

Guesthouse:
In het begin hadden we vaak een plek voor een euro of 8 (voor 2 personen). Toen we de kakkerlakken echter zat waren zijn we iets geklommen in de prijs en betalen we nu meestal 15 - 20 euro voor een nachtje.

Eten:
Bij de vreemde eettentjes hebben we met z'n tweeen voor nog geen 2 euro kunnen eten. Op andere plekken kost het 5 tot 10 euro om met z'n 2'en te kunnen eten.

Dat was het weer voor nu. De krab (wat doet zo'n beest in een internetcafe) heb ik gelukkig niet meer gezien, en hoor nog niemand hier schreeuwen.
Till next time