Van plaats naar plaats

Afgelopen zaterdag zijn we vertrokken richting Indonesie. We hadden pas een vlucht om 21.00 's avonds dus we hadden geen haast.In het vliegtuig werd eerst verteld dat we een behoorlijke vertraging hadden, maar uiteindelijk bleek dat wel mee te vallen. Ik bedacht me in het vliegtuig dat ik vergeten was mijn oude vertrouwde "sleeping bag" mee te nemen. Dus heb ik er maar voor gekozen het dekentje van de KLM in de tas mee te nemen (Yoen als je dit leest...excuses). We hadden een stop in Singapure, wat nog een behoorlijk grote luchthaven bleek te zijn. Zo groot zelfs dan ze treintjes (zogenaamde air-trains)hebben uitgevonden om je van plek naar plek te brengen. Wel handig voor als je niet helemaal weet waar je moet zijn (zoals wij) en als je denkt dat je er bent een heel stuk wordt terug gestuurd.. Gelukkig zat er een paar uur tussen de vluchten dus hadden we genoeg tijd. Van Singapure naar Jakarta was iets meer dan een uurtje. In Jakarta hadden we vrij snel een taxi geregeld naar het eerste guesthouse.

De rit naar het guesthouse was wat lastig aangezien we een guesthouse hadden uitgezocht met als naam "Hostel". Nu zaten we in een straat waar het stikte van de Hostels dus vind dan maar is de goede.. Eenmaal gevonden bleek die ook nog is niet zo best te zijn, maar nadat we dit voorzichtig hadden aangegeven, werden we vriendelijk doorverwezen naar de buurman die een stukje beter leek en bovendien ook nog goedkoper was. Bovendien hadden we in de badkamer ook nog enkele kakkerlakken als plaatselijke huisdieren. Nu is er nog eentje, want het blijkt dat ik er een per ongeluk met mijn backpack heb geplet.
Maandag was het eerste echte dagje in Jakarta. Al lopend door de straten werden we vaak aangesproken door locals die even met je willen praten of hun handeltje aan je willen laten zien. Op de een of andere manier weten ze allemaal dat we uit Nederland komen en hebben ze "toevallig" ook allemaal een broer, oom, vriend of ex-slavendrijver in Nederland die ze kennen.
Grote steden zijn vaak een grote hel als het om het verkeer gaat. Jakarta is daarin wel heel extreem. Vrijwel alle wegen staan continu vol met bussen en auto's / taxi's. Daartussen in hebben zich dan ook nog een flinke hoeveelheid motoren gepropt die zich overal tussen weten te proppen.
We hebben maandag eerst een treinticket gekocht om zo snel mogelijk weg te zijn uit die extreme drukte. Aangezien bussen hier toch continu stilstaan in het verkeer schijnt de trein een stuk beter te zijn. Op het treinstation zijn we maar ergens in een rij gaan staan en wonder boven wonder is het gelukt om een ticket te krijgen.

Vervolgens hebben we een bus genomen naar Kota, een of andere wijk waar nog wel is wat te zien was. In Kota vonden we voor meneer de Geschiedenisleraar een museum. Dit museum ging over......euh....even navragen...over boten. Groot was het wel maar niet erg spectaculair. Vervolgens hebben we een tijdje vrolijk gewandeld door de plaatstelijke achterstandswijk. We vonden ook nog een watchtower, maar volgens het mannetje was die dicht en konden we beter morgen terug komen. Toen we vertelde dat dit niet ging lukken pakte hij de sleutel en mochten we toch naar binnen. Wat gammele trapjes op en even latere hadden we een aardig uitzicht over een deel van de start. Vervolgens weer de busreis terug. Er blijkt een bepaald systeem te zitten in alle plekken waar de bussen stoppen, maar wij komen er nog niet helemaal uit. We gingen eerst een paar haltes te ver, toen weer net iets te ver terug, maar uiteindelijk zijn we toch weer op de juiste plek terecht gekomen.

Dinsdag hebben we de treinreis gemaakt van Jakarta naar Yogyakarta. Zo'n 8,5 uur zitten in een treintje. Het was even zoeken (het treintje kwam ineens aan op een ander perron) maar er zijn erg veel vriendelijke Indonesische mannetjes die ons willen helpen. Eenmaal in de trein lieten we langzaam de fijne geur van uitlaatgassen achter ons en kwamen er steeds meer groene velden met mannetjes / vrouwtjes met rare grote hoeden voor in de plaats.
In Yogyakarta vonden we de taxi iets te duur (3,50 euro belachelijk). Dus namen we een wagentje die door een kerel vervolgens op zijn fiets bestuurd. Zal aardig trappen zijn 2 vrolijke reizigers met grote backpacks. Zal vast wel een leuk gezicht geweest zijn. Ik miste eigenlijk alleen nog een zweepje en het beeld was compleet geweest. Eenmaal een guesthouse gevonden zijn we opzoek gegaan naar tourtjes die je hier kan doen. Inmiddels hebben we het eerste geboekt. Morgen gaan we naar Borobudur (of liever Boeroeboeroe) een of ander groot buddistisch beeld. Verder willen we daarna nog de vulkaan Merapi beklimmen. Dat schijnt heel mooi te zijn alleen moet je er midden in de nacht opklimmen (vertrek 22.00 uur 's avonds) zodat je boven bent zodra de zon opkomt. Wie verzint nou zulke tijden...maar goed we zullen zien of het de moeite waard is. Waar we daarna heengaan zijn we nog niet helemaal uit, maar de kans is groot dat we richting Bali gaan.

Vandaag hebben we o.a ook nog een bezoek gebracht aan de plaatselijke dierentuin. Meestal is dat niet zoveel, maar kunnen we in ieder geval alvast zeggen dat we een hoop dieren gezien heb. Het was wat lastig om een taxi erheen te vinden. De dierentuin bleek iets uit de stad te liggen en dat was de mannetjes op de fiets toch echt iets te ver. De taxi's zaten allemaal al vol of hadden geen zin in toeristen. Uiteindelijk is het toch gelukt. In de dierentuin bleken ze al druk bezig de boel op te ruimen (we waren er rond 16.00 uur) maar het bleek een stuk groter te zijn dan we hadden verwacht dus hebben we nog aardig wat kunnen zien.

Naast het boeken van de tourtjes en de dierentuin vandaag heb ik een Indonesisch telefoontje aangeschaft zodat ik voor een prikkie naar Nederland kan sms'en of bellen.
Mocht je een poging willen wagen, hierbij het nummer:
082135-019313 (nu maar hopen dat het werkt)

Dat was het voor nu!