Op naar de top

We hebben er inmiddels een flinke reisweek opzitten en de eerste grote "highlights" van Indonesie gezien.

Vorige week donderdag begon dat met een bezoek aan de Boeroeboedoedoe tempel (of ook wel Borobudur genoemd)Die namen blijven toch altijd moeilijk te onthouden als je om 5.00 uur moet vertrekken. De tempel was best leuk om te zien. Bovenaan de tempel werden we opgewacht door een stelletje slijmerige studenten die daar met toeristen wilden praten om zo beter engels te leren. Als je de tempel uit wil wordt je eerst langs een flinke straat geleid met heel veel souveniers-winkeltjes. De mannetjes hier moeten natuurlijk ook wat verdienen.
De volgende stop van onze "culturele" ochtend was bij het "Prambanan Plateau" Dit was dan weer een Hindoe tempel. Omdat we bij de eerste geen gids hadden genomen en Roland's geschiedeniskennis over Indonesie ook wat tegenvalt hebben we hier 2 giegelende studenten gelukkig gemaakt. Ze konden in ieder geval ons aardig wat vertellen en verbeterde elkaar wanneer de ander iets vekeerds vertelde of het niet goed uitsprak. Als ze het even niet wisten vertelde ze ook vrolijk dat achter dat beeld ook een heel verhaal schuil ging, maar dat ze dat nog niet hadden kunnen onthouden.
Daarna hebben we ff ergens wat gegeten en heb ik een 2e petje op de kop getikt (weinig succesvol overigens want 2 dagen later ben ik 'm weer kwijt geraakt.
Op de terug weg zijn we aardig aan de praat geraakt met de zwitsers die ook in de bus zaten. Zij gingen die zelfde nacht al de Merapi vulkaan beklimmen. En ach...als Zwitsers dat kunnen dan moet dat voor ons Nederlanders natuurlijk helemaal een eitje zijn. Dus even later hebben we hetzelfde tourtje geboekt.

De Merapi vulkaan is een nog actieve vulkaan die in 2010 voor het laatst nog behoorlijk wat mensen heeft weg gejaagd. Nou ja, moest wel heel toevallig zijn of het ding zou net onze nacht gaan ontploffen, dus daar hebben we maar op gegokt. Bij het horen van de tijden van deze tour moesten we wel even slikken. Om 22.00 uur 's avonds werden we opgehaald met een klein bussie. Vergezeld door de 2 zwitsers en nog een Nederlander zijn we naar de vulkaan gereden. Tegen middenacht waren we daar en moesten we nog een klein uurtje wachten op wat andere groepen, uiteindelijk kwamen er nog wat fransen en belgen bij.
En dan ga je klimmen om 1.00 uur 's nachts. Het klimmen in de nacht heeft zowel wat voor als nadelen. Voordeel is dat je de flinke afgrond en de smalle weggetjes niet ziet, dus geen idee hebt of het gevaarlijk is. Daarbij heb je 's nachts geen last van de zon. Nadeel is dan wel weer dat het een stuk frisser is en dat je lichaam niet helemaal gewend is midden in de nacht een vulkaan op te klimmen. Het was dan ook een behoorlijke zware klim naar boven. Dan weer klimmen over rotsen en maar hopen dat je nergens afdondert. Rond een uur of 5.00 waren we bijna aan de top van de vulkaan. Door de laatste uitbarsting is het laatste stukje zo stijl geworden dat de top niet meer te bereiken is. Boven op zo'n vulkaan is het nog behoorlijk fris. Dus samen met onze licht-gestoorde gidsen en zwitserse fellow-reizigers wat Indo-dansen gedaan om warm te blijven.Het is wel erg mooi om te zien hoe bij zonsopgang de mist langzaam verdwijnt en je om je heen ineens overal bergtoppen ziet. De zon zelf zagen we vrijwel niet opkomen, die zat achter de wolken.
Tja...en dan moet je het hele eind ook nog terug. Nu was mij er niet bij verteld hoe zwaar die tocht was dus liep ik vrolijk / kreunend op mijn adidas-schoentjes. De tocht naar beneden was mogelijk nog zwaarder dan naar boven. Al struikelend over elke kiezelsteen en graspol die ik tegenkwam gingen we naar beneden. Voordeel van al dat gestruikel is wel dat je een stukje sneller naar beneden gaat, maar was toch behoorlijk naar de klote toen we 3 uur later weer aan het begin van de vulkaan stonden. Dan blijkt dat je vervolgens ook nog weer is 2 km moet lopen om in het dorpje te komen,dus ik zal niet op mijn vrolijkst geweest zijn op dat moment.
Uiteindelijk is het natuurlijk wel een kick zoiets gedaan te hebben en het ook nog te kunnen na vertellen :)

Rond het middaguur waren we terug in ons guesthouse. De rest van de dag is dan een beetje vreemd. Het is volop dag terwijl je toch wel behoorlijk brak bent van de hele nachtelijke tocht. Als zombies hebben we de rest van de dag wat uitgerust en rondgeslenterd. De volgende dag (zaterdag) hebben we al snel uitgeroepen tot dag van Herstel. Vrijwel elke spier in mijn lichaam (en dat zijn dr een boel) heeft die dag zeer hevig geprotesteerd tegen de zwaar geleverde inspanning van de dag ervoor. Bij het zien van trappen alleen al kwam er vrijwel direct een paniekaanval. We hebben dus maar weinig gedaan die dag en de mensen voor ons aan het werk gezet. Het ene vrouwtje deed voor een paar euro onze was en een ander mannetje ging een vliegticket voor ons regelen naar Bali. Later in de avond zijn we naar Bali gevlogen en kwamen we met een taxi in het plaatsje Kuta terecht.
Zoals de jongeren in Nederland massaal naar Salau gaan, zo gaan de Australiers naar Kuta. Een onwijs toeristisch plekje dus met ook zwaar overdreven toeristische prijzen. We zijn hier dus maar een nachtje gebleven. De volgende ochtend kon het guesthouse-mannetje wel iemand regelen die ons naar Lovina zou brengen in het noorden van Bali. Omdat we toch zo snel mogelijk weg wilden hebben we dat maar gedaan, wat het mannetje erg gelukkig maakte. Even later kwam hij ons op de kamer opzoeken om wel even te vertellen dat we er beneden niet over mochten praten, daar zat de Baas namelijk, en het was maar beter dat die dit niet wist.
Een uurtje later stond er een mini-busje voor de deur met een opgewekte driver. Die moest toch naar Lovina en kon er nu ook nog is een flinke cent aan bij verdienen.
Hij maakte het geld wel meer dan waard want onderweg zijn we bij een aantal leuke plekken gestopt. Zo stopte we onder anderen bij een plekje waar ze beroemde Luwak-koffie maken. De Luwak is een soort wasbeer die in zijn vrije tijd koffie bonen eet. Deze kauwt die dan en poept die even later weer uit. Dat wordt dan weer gebruikt voor de koffie, klinkt lekker smakelijk he! Maar we hebben het allebei geproeft en het smaakte prima. Later stopte we nog bij een mooie riviertje en het (zoveelste) tempeltje om tegen het eind van de middag in Lovina aan te komen.

In Lovina een guesthouse geregeld en het bleek een mooie plek te zijn om dolfijnen te zien en snorkelen. Na de vulkaan in Lovina dus een prima bestemming. De avond hebben we doorgebracht in een of ander sfeervol rasta-restaurantje waar we met een canadeese goochelaar hebben gepraat.
De volgende ochtend vroeg op om in een bootje te stappen opzoek naar dolfijnen. Het duurde een tijd voordat we ze zagen. Wel jammer dat die beesten niet even over de boot springen of even wachten zodat je goede foto's kan maken. Uiteindelijk is het gelukt om een foto en filmpje te maken, al hebben we ook aardig wat foto's met alleen maar water..
Daarna hebben gesnorkeld, wat hier erg mooi is.
Het leventje aan het strand bevalt prima. Beetje zwemmen, beetje eten / drinken, beetje uitrusten en vervolgens een herhaling van het bovenstaande.
Wel moesten we nadenken (zwaar) over de volgende bestemming. Aangezien we graag nog wat orang oetangs de hand willen schudden wilden we naar Sumatra of Kalimantan. Uiteindelijk voor de laatste gekozen en vliegen we aanstaande donderdag op de Oerang Oetangs af.

Ga zo nog proberen wat foto's te plaatsen, maar dit internetcafe zit achterin een supermarkt dus of dat lukt is nog even de vraag..