Het leven in Tanzania
Door: Sander
Blijf op de hoogte en volg Sander
05 Oktober 2010 | Tanzania, Zanzibar
Inmiddels weer een weekje verder vol met nieuwe reiservaringen. Tanzania is toch een bijzonder land om rond te reizen. De grote steden zijn erg druk en het verkeer zwaar chaotisch en als je dan in een wildlife park zit of tour buiten de steden op dan hoor je niets om je heen. What a world!
Afgelopen vrijdag zaten we in Moshi, het plekje waar ook de Kilimanjaro (hoogste berg van Afrika) dicht in de buurt ligt. Aangezien meer dan 1000 euro kost het bergje te beklimmen en je er een kleine week voor nodig hebt (ik zou het misschien in een paar dagen kunnen :), hadden we besloten dan maar een dagtour te regelen om zo in ieder geval een glimp van de Kili op te vangen. We hadden een leuke gids die ons in een mini busje propte (dahla dahla) op naar een regenbosje in de buurt. In de bus waarschuwde de gids ons dat er paar lui in de bus zaten waarvoor we moesten uitkijken. Zodra de rest van de 20 passagiers dat ook doorhad begon iedereen door elkaar te roepen en even later stapte het "nare" mannetje maar uit. Lang leven de sociale controle! We maakt een wandeling door het bos die ons uiteindelijk bij een mooie waterval bracht. Een mannetje uit het dorp was met ons meegelopen en liet ons zien hoe je een kleine 10 meter kon klimmen en je van de waterval kon laten vallen. Je moest wel uitkijken dat je niet uitgleed en zo op de stenen donderde. Met lichte twijfel, maar ook weer niet terug willen gaan zonder dit gedaan te hebben ben ik achter het mannetje aan geklauterd. Wat een kick dan om je zo langs de waterval naar beneden te laten donderen!
Later zijn we nog verder gelopen naar een uitzichtpunt om de Kilimanjaro te zien. Tja..we hebben hem gezien, maar het was vrij bewolkt waardoor we de top niet konden zien.
De volgende dag zijn mijn mede reizigers Linda & Yoen richting Zanzibar vertrokken en ben ik nog even in Moshi blijven hangen en een vrouwtje van het guesthouse mijn was laten doen (ik heb immers vakantie en 15 cent per kledingsstuk overleef ik wel). Verder een beetje proberen te plannen hoe de laatste weken eruit moesten gaan zien. Ben het plannen een beetje verleerd volgens mij want echt soepeltjes ging het niet. Besloot uiteindelijk om de volgende dag ook richting Zanzibar (eilandje in de buurt van Tanzania) te gaan en waarschijnlijk later bij wat andere reizigers aan te sluiten om nog 2 daagse safari te doen. Zondag vertrok ik in een ,voor Tanzaniaanse begrippen, luxe bus. Inderdaad was het een stuk beter en kon ik me gewoon bewegen in de stoel, wauw! Er werder zelfs drankjes uitgedeeld en in de bus enkele kleine prullenbakjes neergezet, die wel weer om de haverklap omvielen. Dat houd dan in ieder geval het personeel weer bezig. Na een lange reis waarin een Tanzaniaans oma' tje mij de geschiedenis van het land aan het vertellen was kwam ik aan in Dar es Salaam. Omdat de bus erg laat was lukte het niet meer de laatste boot richting het eiland Zanzibar te nemen. Dus belandde ik uiteindelijk in een guesthouse vol reizigers. Uiteindelijk zat ik te eten met een zuid-afrikaan, een fransman, een duister, een amerikaan en Sander de Nederlander.
Maandagochtend nam ik de eerste boot naar Zanzibar. Eenmaal daar aangekomen merkte ik dat het sfeertje hier prima is! Een rasta-man wees mij de weg naar een guesthouse en vertelde over Zanzibar "Hakuna matata brother, life in Zanzibar is good my friend, everything pole pole (langzaam langzaam)". Hoewel de beste man volgens mij zwaar onder invloed was van verdovende middelen kwam ik wel prima aan bij het guesthouse waar ik Yoen en Linda weer heb ontmoet.
Eigenlijk is er sindsdien weinig meer gebeurd. Het leventje bestaat nu even uit 's ochtends opstaan, wat eten, koffie drinken, een strandje opzoeken en van het leven genieten! Morgen zijn we van plan een snorkeltripje te doen. Donderdag laat ik Zanzibar achter me en ga ik onderweg naar het laatste wilf life parkje. Het gaat allemaal wel snel hoor. Kan zijn dat ik het allemaal niet redt en "per ongeluk" het vliegtuig mis :)
Omdat de laatste dagen nou niet bol hingen van spannende belevenissen hierbij even het een en ander over het leventje hier in Tanzania:
VERVOER:
Dahla dahla's:
Kleine minibusjes die helemaal vol gepropt worden met zoveel mogelijk mensen. Zodra zicht niemand meer op een bankje kan ploffen zijn er nog wel wat die ergens tussen kunnen staan. Soms kan je je echt totaal niet meer bewegen als je in zo'n ding zit. Bij het busje heb je ook werkelijk geen idee hoelaat je aankomt. Dat hangt een beetje af van hoeveel mensen er onderweg in- en uitstappen en of het busje niet halverwege kapot gaat. Laatst flikkerde er een zooi bagage uit het busje en moest alles eerst weer bij elkaar geraapt worden. Daarnaast is het wel zo dat het in de busjes vaak erg gezellig is en kost werkelijk geen drol!
Bussen:
Daarnaast zijn er ook grotere bussen. Er zijn een paar luxe bussen waar je prima grotere afstanden mee kan afleggen. De andere worden weliswaar niet zo vol gepropt als dahla dahla's maar erg lekker kan je er niet inzitten en het blijft maar een beetje gokken hoelang de rit gaat duren waarbij het verstandig is de tijd zo ruim mogelijk in te schatten.
Taxi's
Er rijden genoeg taxi's en met name als je met wat meer mensen bent is dat ook niet al te duur. In grote steden moet je wel behoorlijk afdingen om een beetje een redelijke prijs voor elkaar te krijgen.
TANZANIANEN EN FELLOW REIZIGERS:
Over het algemeen valt het me op dat op aardig wat plekken ze aardig engels spreken. Als je ook maar even om je heenkijkt komt er wel iemand op je af lopen om te vragen of die je kan helpen. Vaak gaat dit allemaal erg gemoedelijk onder het motto "Hakuna Matata" een enkele keer heb je een of ander vreemd mannetje voor je neus staan maar kan je prima zeggen dat je zelf de weg wel kan vinden. Onveilig heb ik me hier zeker nog niet gevoeld, op stationplekken voor bussen is het wel erg chaotisch wat wel is lastig is.
Het lijkt een afrikaans gebruik maar als een Tanzaniaan iemand wil roepen gaat dat regelmatig door een sissend geluid maken. Erg wazig, in Ghana deden ze dat ook maar in andere landen heb ik dat nooit meegemaakt.
Daarnaast heeft het volk hier naast hun eigen muziek ook een bijzondere voorkeur voor boybandjes uit de jaren 90. Regelmatig knallen nummers van Westlife en de Backstreet Boys door de beroerde speekers van een mini busje.
Qua mede reizigers heb ik gemerkt dat je het een beetje moet treffen met het guesthouse waarin je beland. Op sommige plekken is helemaal niemand en bij een guesthouse een paar straten verderop kan het vol met backpackers zitten. Ik heb vooral rondgereisd met de mensen die ik tijdens de safari heb ontmoet. Maar ook op andere dagen kom je vaak wel anderen tegen en is het leuk verhalen uit te wisselen.
HET VOEDSEL:
's Ochtens krijg bestaat het ontbijt vaak uit een eitje, wat fruit en wat broodjes met jam...niet slecht toch? Alleen de koffie is hier zwaar beroerd!
's Middags neem we vaak een snack, een sandwich of een burgertje.
Als Tanzaniaans eten en wat ik heb weten te ontcijferen heb ik in ieder geval Ugali gehad (een of ander mails gerechtje). Daarnaast hebben ze hier ook gebakken banaan, een lief hertje (wat niet erg lekker was overigens) en uiteraard rijst met kip op het menu staan! Het is best te doen maar mijn buik maakt toch af en toe wel geluidjes die erg lijken op mcdonalds mcdonalds.
PRIJZEN PRIJZEN PRIJZEN:
Om even aan te tonen dat het leven hier niet gratis is en dat ik straks ook weer een arme sloeber ben, enkele prijzen:
Ontbijtje: 2 tot 4 euro
(luxe) bus: 15 euro (voor een reis van 8 uur)
Dahla dahla: 1 a 2 euro per uur
De was: 15 cent per kledingstuk :)
Guesthouse: 7 - 15 euro per nacht
Geitje: 150 euro
Ezeltje: 450 euro
Koe: 800 euro
Kilimanjaro tour: 1200 - 1400 euro
Ik heb nu enkele ezeltjes en geitjes besteld en voor de zekerheid ook maar een koe. Graag na de 14e met spoed afhalen!
Dat was het wel weer met de belevenissen voor nu. Bedankt voor alle reacties en mailtjes! Till next time & hakuna matata :)
Afgelopen vrijdag zaten we in Moshi, het plekje waar ook de Kilimanjaro (hoogste berg van Afrika) dicht in de buurt ligt. Aangezien meer dan 1000 euro kost het bergje te beklimmen en je er een kleine week voor nodig hebt (ik zou het misschien in een paar dagen kunnen :), hadden we besloten dan maar een dagtour te regelen om zo in ieder geval een glimp van de Kili op te vangen. We hadden een leuke gids die ons in een mini busje propte (dahla dahla) op naar een regenbosje in de buurt. In de bus waarschuwde de gids ons dat er paar lui in de bus zaten waarvoor we moesten uitkijken. Zodra de rest van de 20 passagiers dat ook doorhad begon iedereen door elkaar te roepen en even later stapte het "nare" mannetje maar uit. Lang leven de sociale controle! We maakt een wandeling door het bos die ons uiteindelijk bij een mooie waterval bracht. Een mannetje uit het dorp was met ons meegelopen en liet ons zien hoe je een kleine 10 meter kon klimmen en je van de waterval kon laten vallen. Je moest wel uitkijken dat je niet uitgleed en zo op de stenen donderde. Met lichte twijfel, maar ook weer niet terug willen gaan zonder dit gedaan te hebben ben ik achter het mannetje aan geklauterd. Wat een kick dan om je zo langs de waterval naar beneden te laten donderen!
Later zijn we nog verder gelopen naar een uitzichtpunt om de Kilimanjaro te zien. Tja..we hebben hem gezien, maar het was vrij bewolkt waardoor we de top niet konden zien.
De volgende dag zijn mijn mede reizigers Linda & Yoen richting Zanzibar vertrokken en ben ik nog even in Moshi blijven hangen en een vrouwtje van het guesthouse mijn was laten doen (ik heb immers vakantie en 15 cent per kledingsstuk overleef ik wel). Verder een beetje proberen te plannen hoe de laatste weken eruit moesten gaan zien. Ben het plannen een beetje verleerd volgens mij want echt soepeltjes ging het niet. Besloot uiteindelijk om de volgende dag ook richting Zanzibar (eilandje in de buurt van Tanzania) te gaan en waarschijnlijk later bij wat andere reizigers aan te sluiten om nog 2 daagse safari te doen. Zondag vertrok ik in een ,voor Tanzaniaanse begrippen, luxe bus. Inderdaad was het een stuk beter en kon ik me gewoon bewegen in de stoel, wauw! Er werder zelfs drankjes uitgedeeld en in de bus enkele kleine prullenbakjes neergezet, die wel weer om de haverklap omvielen. Dat houd dan in ieder geval het personeel weer bezig. Na een lange reis waarin een Tanzaniaans oma' tje mij de geschiedenis van het land aan het vertellen was kwam ik aan in Dar es Salaam. Omdat de bus erg laat was lukte het niet meer de laatste boot richting het eiland Zanzibar te nemen. Dus belandde ik uiteindelijk in een guesthouse vol reizigers. Uiteindelijk zat ik te eten met een zuid-afrikaan, een fransman, een duister, een amerikaan en Sander de Nederlander.
Maandagochtend nam ik de eerste boot naar Zanzibar. Eenmaal daar aangekomen merkte ik dat het sfeertje hier prima is! Een rasta-man wees mij de weg naar een guesthouse en vertelde over Zanzibar "Hakuna matata brother, life in Zanzibar is good my friend, everything pole pole (langzaam langzaam)". Hoewel de beste man volgens mij zwaar onder invloed was van verdovende middelen kwam ik wel prima aan bij het guesthouse waar ik Yoen en Linda weer heb ontmoet.
Eigenlijk is er sindsdien weinig meer gebeurd. Het leventje bestaat nu even uit 's ochtends opstaan, wat eten, koffie drinken, een strandje opzoeken en van het leven genieten! Morgen zijn we van plan een snorkeltripje te doen. Donderdag laat ik Zanzibar achter me en ga ik onderweg naar het laatste wilf life parkje. Het gaat allemaal wel snel hoor. Kan zijn dat ik het allemaal niet redt en "per ongeluk" het vliegtuig mis :)
Omdat de laatste dagen nou niet bol hingen van spannende belevenissen hierbij even het een en ander over het leventje hier in Tanzania:
VERVOER:
Dahla dahla's:
Kleine minibusjes die helemaal vol gepropt worden met zoveel mogelijk mensen. Zodra zicht niemand meer op een bankje kan ploffen zijn er nog wel wat die ergens tussen kunnen staan. Soms kan je je echt totaal niet meer bewegen als je in zo'n ding zit. Bij het busje heb je ook werkelijk geen idee hoelaat je aankomt. Dat hangt een beetje af van hoeveel mensen er onderweg in- en uitstappen en of het busje niet halverwege kapot gaat. Laatst flikkerde er een zooi bagage uit het busje en moest alles eerst weer bij elkaar geraapt worden. Daarnaast is het wel zo dat het in de busjes vaak erg gezellig is en kost werkelijk geen drol!
Bussen:
Daarnaast zijn er ook grotere bussen. Er zijn een paar luxe bussen waar je prima grotere afstanden mee kan afleggen. De andere worden weliswaar niet zo vol gepropt als dahla dahla's maar erg lekker kan je er niet inzitten en het blijft maar een beetje gokken hoelang de rit gaat duren waarbij het verstandig is de tijd zo ruim mogelijk in te schatten.
Taxi's
Er rijden genoeg taxi's en met name als je met wat meer mensen bent is dat ook niet al te duur. In grote steden moet je wel behoorlijk afdingen om een beetje een redelijke prijs voor elkaar te krijgen.
TANZANIANEN EN FELLOW REIZIGERS:
Over het algemeen valt het me op dat op aardig wat plekken ze aardig engels spreken. Als je ook maar even om je heenkijkt komt er wel iemand op je af lopen om te vragen of die je kan helpen. Vaak gaat dit allemaal erg gemoedelijk onder het motto "Hakuna Matata" een enkele keer heb je een of ander vreemd mannetje voor je neus staan maar kan je prima zeggen dat je zelf de weg wel kan vinden. Onveilig heb ik me hier zeker nog niet gevoeld, op stationplekken voor bussen is het wel erg chaotisch wat wel is lastig is.
Het lijkt een afrikaans gebruik maar als een Tanzaniaan iemand wil roepen gaat dat regelmatig door een sissend geluid maken. Erg wazig, in Ghana deden ze dat ook maar in andere landen heb ik dat nooit meegemaakt.
Daarnaast heeft het volk hier naast hun eigen muziek ook een bijzondere voorkeur voor boybandjes uit de jaren 90. Regelmatig knallen nummers van Westlife en de Backstreet Boys door de beroerde speekers van een mini busje.
Qua mede reizigers heb ik gemerkt dat je het een beetje moet treffen met het guesthouse waarin je beland. Op sommige plekken is helemaal niemand en bij een guesthouse een paar straten verderop kan het vol met backpackers zitten. Ik heb vooral rondgereisd met de mensen die ik tijdens de safari heb ontmoet. Maar ook op andere dagen kom je vaak wel anderen tegen en is het leuk verhalen uit te wisselen.
HET VOEDSEL:
's Ochtens krijg bestaat het ontbijt vaak uit een eitje, wat fruit en wat broodjes met jam...niet slecht toch? Alleen de koffie is hier zwaar beroerd!
's Middags neem we vaak een snack, een sandwich of een burgertje.
Als Tanzaniaans eten en wat ik heb weten te ontcijferen heb ik in ieder geval Ugali gehad (een of ander mails gerechtje). Daarnaast hebben ze hier ook gebakken banaan, een lief hertje (wat niet erg lekker was overigens) en uiteraard rijst met kip op het menu staan! Het is best te doen maar mijn buik maakt toch af en toe wel geluidjes die erg lijken op mcdonalds mcdonalds.
PRIJZEN PRIJZEN PRIJZEN:
Om even aan te tonen dat het leven hier niet gratis is en dat ik straks ook weer een arme sloeber ben, enkele prijzen:
Ontbijtje: 2 tot 4 euro
(luxe) bus: 15 euro (voor een reis van 8 uur)
Dahla dahla: 1 a 2 euro per uur
De was: 15 cent per kledingstuk :)
Guesthouse: 7 - 15 euro per nacht
Geitje: 150 euro
Ezeltje: 450 euro
Koe: 800 euro
Kilimanjaro tour: 1200 - 1400 euro
Ik heb nu enkele ezeltjes en geitjes besteld en voor de zekerheid ook maar een koe. Graag na de 14e met spoed afhalen!
Dat was het wel weer met de belevenissen voor nu. Bedankt voor alle reacties en mailtjes! Till next time & hakuna matata :)
-
05 Oktober 2010 - 18:50
Fiona:
Oke als je de ezeltjes en geitjes afgeleverd hebt, gaan we gelijk door naar de mc.donalds!
Veel plezier met de volgende belevenissen! -
05 Oktober 2010 - 19:41
Theo:
Een koe is wel een stuk origineler dan een slof sigaretten :-) -
05 Oktober 2010 - 19:43
Theo:
Een koe is wel een stuk origineler dan een slof sigaretten :-) -
05 Oktober 2010 - 20:11
Lejo En Paulien:
Ha San,
Ondanks dat je "niet veel" meemaakt, is het toch weer een mooi verhaal. Toch zijn de prijzen inderdaad niet erg laag. Volgens ons was India goedkoper. Veel plezier met snorkelen en het laatste wildlife park. Groetjes uit udenhout. -
05 Oktober 2010 - 20:14
Ryan En Elly:
Die afrikaanse hardlopers doen het anders vrij aardig op Ugali (was bij Holland Sport). Misschien kun jij nu ineens ook heeeel hard lopen!!! Maak ons gek :-) Veel plezier nog en tot volgende week (klinkt al heel snel) -
05 Oktober 2010 - 21:05
Marlies:
Ben blij dat je ezels en geiten en zelfs een koe hebt besteld. Ik zal de beesten zsm op komen halen!
Leuk je belevenissen weer te lezen!
Veel plezier verder nog en tot snel!!
-
06 Oktober 2010 - 04:57
Linda:
Hee Sanneman,
Leuk om weer wat van je te lezen. Veel plezier op je volgende safari.
Enne...ik vind de geitjes wel wat duur hoor!! Die kun je beter bij ons kopen voor 2 tientjes.
Ik ben benieuwd naar het Ezeltje..hou je er zelf ook een voor op je balkon??
Groetjes Linda -
06 Oktober 2010 - 08:17
Nicolien:
Ha Sander,
Wat stoer die verhalen van jou! Maar wat vliegt de tijd! Over 8 dagen ben je al weer terug op Nederlandse bodem...
Geniet nog lekker van alle dingen wat je nog gaat doen, wij gaan hier ook nog een keertje snorkelen hoop ik. Lijkt me zo gaaf! (maar ik heb nog tijd genoeg :p)
Tot gauw, liefs Nicolien -
06 Oktober 2010 - 13:46
Je Pa En Ma:
Hoi San,
Prima om weer van je te lezen. Fijn ook om te horen van je 10 meter duik. Is gelukkig dus goed gegaan. Nog spannender dan de duik van die heeeele hoge duikplank in Duitsland waar je broer (Elrik dacht ik) uiteindelijk toch niet afdurfde en weer naar beneden kwam. Vakantie is natuurlijk ook heerlijk uitrusten en daar ben je altijd erg goed in geweest, dus ga lekker je gang. Het is hier eindelijk ook mooi herfstweer. Kunnen wij ook een tijdje droog de dag doorbrengen:)
Veel groeten en een dikke knuffel van ons. -
06 Oktober 2010 - 16:52
Joop:
Piet is een stuk verdriet! -
06 Oktober 2010 - 18:29
Martine:
Hey Sander,
Wat ontzettend gaaf om je reisverslagen weer te mogen lezen! Tanzania klink top! Stoer hoor dat je je van de waterval hebt laten vallen...dat doe ik je niet na! Geniet nog even lekker en be careful!
Greetzzzzzz -
06 Oktober 2010 - 21:04
Carina:
Hey Sander,
Nou niets mee gemaakt, je reisverslag was weer bordevol informatie.
Het was dan ook weer een genot om het te lezen.
Zou zeggen rust nu nog maar lekker uit, want voor je het weet moet je weer leren wat werken is.
Geniet nog lekker van je laatste dagen met mooie dagtripjes.
Dan wachten wij hier weer op je reisverhaal.
Liefs Carina -
07 Oktober 2010 - 14:45
Roland:
Jammer van de Kilimanjaro, had je toch je bergklim ervaring uit peru kunnen gebruiken!
verder leuk berichtje weer!
Groeten -
07 Oktober 2010 - 14:47
Piet:
Joop is de kluts helemaal kwijt, ik kwam laatst de Argentijnse selectie tegen en die vertelden mij dat de coach weggelopen was en dat zij hem al dagen aan het zoeken waren! Vanaf Holland hoop ik dat het met Koos beter gaat!
Pietje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
